Liczba wyników: 618
W ramach noworocznych postanowień warto podjąć decyzję o zaangażowaniu w aktywność fizyczną: istnieje silny związek między regularnymi ćwiczeniami i lepszym zdrowiem mózgu.
Wydajność pamięci i inne zdolności poznawcze są lepsze przy odpowiednim dopływie krwi do mózgu. Dotyczy to w szczególności osób dotkniętych schorzeniem zwanym „sporadyczną chorobą małych naczyń mózgowych". Dostateczny przepływ krwi w hipokampie może odgrywać kluczową rolę w problemach z pamięcią związanych z wiekiem i chorobami.
Już dwie godziny przebywania w miejscu, w którym unoszą się spaliny z silników Diesla, powoduje zmniejszenie funkcjonalnej łączności mózgu.
Na Uniwersytecie Bath sprawdzono wpływ nauki gry na instrumencie muzycznym na zdolność mózgu do przetwarzania obrazów i dźwięków. Okazuje się, że nabycie takich umiejętności nie tylko usprawnia pracę mózgu, ale też poprawia nastrój.
Nie wszystkie techniki medytacyjne dają podobne efekty dla ciała i umysłu. Różne rodzaje medytacji buddyjskiej, np. wadżrajana i therawada, jakościowo odmiennie wpływają na fizjologię i zachowanie człowieka, wytwarzając albo reakcje pobudzenia (jak pierwsza wymieniona forma) i relaksacji (jak w formie drugiej).
Nagromadzenie tłuszczu w wątrobie powoduje zmniejszenie dopływu tlenu do mózgu i stan zapalny tkanek mózgu, a obydwa te czynniki prowadzą do poważnych chorób.
Starzenie się mózgu jest przyspieszone o około 26 proc. u osób z postępującą cukrzycą typu 2 w porównaniu z ludźmi bez tej choroby.
Neuronaukowcy zarejestrowali aktywność umierającego ludzkiego mózgu i odkryli pewne cykle fal mózgowych w czasie śmierci, które są podobne do tych występujących podczas śnienia, przypominania sobie i medytacji. To nowy wgląd w możliwą rolę mózgu podczas odchodzenia, który sugeruje wyjaśnienie wspomnień z życia podczas doświadczenia bliskości śmierci.
Wzmacniająca mózg odporność psychiczna, w tym zdolność do przezwyciężenia uporczywej samotności, może zrównoważyć wcześniejszy uszczerbek i obniżyć ryzyko rozwoju demencji w późniejszym życiu. Ci, którzy pozbyli się osamotnienia, byli lepiej chronieni poznawczo niż ci, którzy nigdy nie czuli się samotni.
Utrata życiowego partnera jest trudna nie tylko emocjonalnie, ale może też destrukcyjnie wpływać na zdolności poznawcze.