Aktywność fizyczna jest postrzegana jako sposób na wydłużenie ludzkiego życia, jednak fińskie badania na bliźniętach wykazały, że jej wpływ na długowieczność może nie być tak jednoznaczny, jak wcześniej sądzono.
Bycie aktywnym fizycznie zaledwie przez jeden do dwóch dni w tygodniu przynosi porównywalne korzyści zdrowotne i wydłuża życie podobnie jak codzienna aktywność fizyczna w mniejszych dawkach - pod warunkiem, że wysiłek jest umiarkowany do intensywnego i łącznie wynosi 150 minut tygodniowo, zgodnie z zaleceniami dotyczącymi aktywności fizycznej.
Choroby mózgu związane z wiekiem, takie jak udar, demencja i depresja w późnym wieku, mogą znacząco obniżać jakość życia, ale można zmniejszyć ryzyko ich wystąpienia poprzez zmiany w stylu życia i zachowaniu. Badacze z Mass General Brigham zidentyfikowali 17 modyfikowalnych czynników ryzyka, które są wspólne dla udaru, demencji i depresji w późnym wieku. Modyfikacja któregokolwiek z nich może zmniejszyć prawdopodobieństwo wszystkich trzech chorób.
Aktywność opracowana specjalnie dla starszych kobiet okazała się skuteczna w zmniejszaniu upadków, zwłaszcza wśród pań stosujących polifarmakoterapię (przyjmujących wiele leków), mówią eksperci z Uniwersytetu Wschodniej Finlandii.
Większa, odpowiednio dostosowana aktywność fizyczna w przypadku osób z astmą może osłabić objawy oraz poprawić jakość życia - mówią medycy z Uniwersytetu Wschodniej Anglii.
Nowe odkrycia dotyczące brunatnej tkanki tłuszczowej mogą otworzyć nową drogę do utrzymania sprawności fizycznej wraz z wiekiem.
Aktywność fizyczna zmniejsza ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, częściowo poprzez redukcję sygnalizacji związanej ze stresem w mózgu.
Nawet niewielka aktywność może pomóc w zapobieganiu demencji, także u słabszych seniorów.
Osoby, które angażują się w umiarkowaną do intensywnej aktywność fizyczną, mogą być mniej narażone na rozwój demencji, udaru, lęku, depresji i zaburzeń snu.
Wiele osób chciałoby opóźnić lub nawet zatrzymać proces starzenia. Przyjmowanie witaminy D lub kwasów tłuszczowych omega-3 wykazało obiecujące rezultaty w spowalnianiu biologicznego starzenia się u zwierząt. Teraz oceniono, jak działa to u ludzi.
Według niedawnego badania, tendencja do doświadczania pozytywnej afektywności przyczyniła się do tego, że ludzie byli aktywni fizycznie lub nawet zwiększyli swój wysiłek podczas ograniczeń związanych z COVID-19. Natomiast uczucia depresyjne były powiązane z niższą aktywnością fizyczną.
Na Uniwersytecie Murdoch odkryto, że ćwiczenia o umiarkowanej intensywności mogą znacząco wpływać na hormony związane z apetytem u mężczyzn z otyłością.
Badania naukowców z University of Iowa wszyscy ścisły związek między aktywnością fizyczną i chorobami przewlekłymi.
Ćwiczenia są prawdopodobnie najskuteczniejszym krótkoterminowym leczeniem depresji u osób z chorobą wieńcową, w porównaniu z lekami przeciwdepresyjnymi i psychoterapią lub bardziej złożoną opieką.
Więcej czasu spędzonego w pozycji siedzącej lub leżącej w ciągu dnia może zwiększyć ryzyko chorób sercowo-naczyniowych (cardiovascular disease, CVD) i przedwczesnej śmierci.
Udar przyspiesza osłabienie zdolności poznawczych – wykształceni nie są zabezpieczeni