Liczba wyników: 1215
Urazowe uszkodzenie mózgu (Traumatic brain injury, TBI), np. wstrząs mózgu, może zwiększyć ryzyko demencji.
Jeśli chcesz uniknąć demencji, nie pozwól swojemu umysłowi „osiąść na laurach", musisz go angażować w różne przedsięwzięcia i robić to regularnie.
Starsze osoby o szczuplejszej sylwetce lub szybko tracące na wadze są bardziej narażone na rozwój demencji, szczególnie, jeśli we wcześniejszych latach miały nadwagę lub otyłość.
Kobiety o wysokiej sprawności fizycznej w średnim wieku są niemal o 90 proc. mniej narażone na rozwój demencji w porównaniu z paniami o umiarkowanej sprawności fizycznej.
Osoby, u których zdiagnozowano chorobę niedokrwienną serca, szczególnie przed 45-tym rokiem życia, mogą być narażone na zwiększone ryzyko rozwoju demencji, choroby Alzheimera i otępienia naczyniowego w starszych latach.
Jak pokazało nowe badanie, stosowanie tradycyjnej diety śródziemnomorskiej - bogatej w produkty takie jak owoce morza, owoce i orzechy - może pomóc osłabić ryzyko demencji o niemal jedną czwartą.
Kolejne badania wskazują, że ryzyko rozwoju demencji u osób, które w którymś momencie życia przeszły zakażenie wirusem typu herpes, jest dwukrotnie większe w porównaniu z osobami, które nigdy nie zostały nim zakażone.
Wydłużenie lub utrzymanie głębokiego snu, zwanego także snem wolnofalowym, osłabia zagrożenie demencją. Zaledwie 1-procentowe skrócenie głębokiego snu rocznie u osób powyżej 60-go roku życia przekłada się na o 27 proc. zwiększone ryzyko demencji.
Wielu ludzi w starszym wieku obawia się demencji, bo choroba oznacza kłopoty z samodzielnym funkcjonowaniem i odbiera niezależność. Demencja wiąże się ze starzeniem się, ale nie oznacza to, że każdy w pewnym wieku musi na nią zachorować. Właściwie, okazuje się, że jednemu na trzy przypadki otępienia można by zapobiec.
Sądzi się, że negatywne emocje, w tym objawy niepokoju i depresji sprzyjają rozwojowi chorób neurodegeneracyjnych i demencji. Jaki jest jednak ich wpływ na mózg i czy można ograniczyć ich szkodliwy wpływ? Neurobiolodzy z Uniwersytetu Genewskiego odkryli, że w konfrontacji z psychicznym cierpieniem innych osób w odmienny sposób aktywują się mózgi młodych i starszych ludzi. Połączenia neuronalne starszych wykazują znaczną inercję emocjonalną: negatywne emocje oddziałują silnie i przez długi czas, szczególnie wpływają na tylną korę zakrętu obręczy i ciało migdałowate, dwa obszary mózgu zaangażowane w zarządzanie emocjami i pamięć autobiograficzną.
Starszy wiek – kolejne pokolenia uważają, że zaczyna się później