Liczba wyników: 1236
Ankieta brytyjskiej Komisji ds. Równych Szans i Praw Człowieka dowiodła poważnych uchybień w zakresie standardów opieki domowej osób starszych, wynika z opublikowanego niedawno raportu.
Masowe wyjazdy Polaków za granicę już wkrótce mogą spowodować poważne braki w systemie opieki nad osobami starszymi. „Za chlebem” wyjechało już ponad milion Polek, a to właśnie one w naszym społeczeństwie najczęściej opiekują się osobami starszymi i dziećmi.
Collegium Civitas zaprasza na bezpłatne warsztaty stosowanej psychologii społecznej i opieki zdrowotnej współfinansowany przez Unię Europejską. Oferta CC skierowana jest do pracowników opieki społecznej, zakładów opieki zdrowotnej, szpitali, hospicjów oraz osób zajmujących się osobami starszymi i przewlekle chorymi.
Według danych statystycznych GUS obecnie osoby w wieku powyżej 65 lat stanowią 13,5% polskiego społeczeństwa (ponad 5 milionów), a według prognoz liczba ta ulegnie podwojeniu do 2030 roku. Wydłużający się czas życia powoduje, że rośnie zapotrzebowanie na usługi opiekuńcze dla osób starszych. Dodatkowo, w krajach takich jak Polska, jest silnie rozwinięte poczucie odpowiedzialności za rodzinę, rodzi to często duże zaangażowanie dorosłych dzieci w opiekę nad starzejącymi się rodzicami.
Jeśli masz rodziców, bądź dalszych krewnych, czy też przyjaciół w sędziwym wieku, z pewnością zauważasz, że w wielu przypadkach komunikacja z nimi jest znacznie utrudniona. Taka sytuacja szczególnie często ma miejsce w przypadku, gdy - w wyniku przewlekłej choroby lub demencji - osoba starsza umieszczana jest w domu opieki, bądź nie może żyć niezależnie korzystając z pomocy odpowiednich służb.
Zakres przedmiotowy pomocy dla osób starszych ujęty w federalnej ustawie o pomocy społecznej, obejmuje – obok materialnej - także pomoc niematerialną (usługi osobiste, pielęgnacja chorych, oferta spędzania wolnego czasu). Pomoc taka, mająca na celu zapobieganie, przezwyciężenie lub łagodzenie wszelkich trudności związanych z wiekiem, obejmuje wiele obszarów życia, takich jak: mieszkanie, organizacja opieki i pielęgnacji, udział w imprezach oświatowych, kulturalno - rekreacyjnych, pomoc w prowadzeniu gospodarstwa domowego itp.
Ponad połowa mieszkańców Irlandii ze względu na niskie dochody uprawniona jest do bezpłatnej opieki zdrowotnej, jest to tzw. pierwsza kategoria.Do drugiej zaliczają się osoby, które pokrywają część kosztów związanych ze świadczeniami zdrowotnymi. Osoby starsze, które nie są zdolne do samodzielnego funkcjonowania, w zależności od potrzeb mogą liczyć na miejsce w trzech rodzajach placówek.
We Francji, gdzie 16,3 procent społeczeństwa stanowią osoby w wieku emerytalnym funkcjonują zarówno placówki zapewniające opiekę długoterminową jak i domy dla osób starszych. Część z nich jest finansowana przez francuską opiekę zdrowotną na podobnych zasadach jak świadczenia szpitalne.
Dobre zdrowie i równy dostęp do opieki zdrowotnej każdego obywatela to główne założenia szwedzkiego systemu zdrowotnego. Według międzynarodowych standardów sytuacja w Szwecji wygląda raczej dobrze. Bardzo niska śmiertelność noworodków, 3.4 przypadki śmierci na 1000 w pierwszym roku życia. Średnia życia u kobiet to 81,9 roku a u mężczyzn 77,1. Znacznie wzrasta populacja ludzi starszych w wieku 80 lat i więcej. Szwecja jest uznawana za kraj posiadający najstarszą populację w świecie z 18 procentami ludzi w wieku 65 lat.
Norwegia ma bardzo dobrze rozwiniętą opiekę społeczną. Głównym założeniem jest, aby każdy obywatel miał prawo do opieki społecznej i zdrowotnej bez względu na swoje dochody. Państwo odgrywa główną rolę w finansowaniu i organizowaniu opieki społecznej.