Pochodzący z Europy i z Azji żywokost przez wieki wykorzystywany był jako pożywienie. Kilka jego gatunków, w tym żywokost lekarski (Symphytum officinale L.), wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Tradycyjnie używano tego zioła miejscowo na skórę w przypadku goźby zakażenia i w celu osłabienia bólu, a także doustnie przy kłopotach żołądkowo-jelitowych i oddechowych.
Sadziec przerośnięty (Eupatorium perfoliatum) należy do rodziny Asteraceae. Pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej i był stosowany przez Indian do leczenia gorączki różnego pochodzenia. Współcześnie używa się go głównie w medycynie homeopatycznej również do walki z gorączką oraz innych objawów infekcji wirusowych i bakteryjnych, a także do pomocy w leczeniu określonych dolegliwości żołądkowo-jelitowych.
Kosaciec różnobarwny (Iris versicolor) to odmiana irysów rosnąca na wilgotnych łąkach, bagnach i wzdłuż brzegów strumieni w północnych częściach Ameryki Północnej. Kosaciec jest głównie stosowany jako środek moczopędny i przeczyszczający oraz łagodzący problemy skórne.
Wyciągi ziołowe, które mają działanie lecznicze dla całego organizmu, stosować można również w utrzymaniu włosów w dobrym stanie. W skład kuracji przeciw wypadaniu włosów wchodzą ekstrakty ze skrzypu polnego, rozmarynu lekarskiego, brzozy i pokrzywy.
Nic tak nie wspomaga zdrowia i urody jak zioła. Te znane od czasów starożytnych rośliny były wykorzystywane przy leczeniu różnego rodzaju chorób, problemów skórnych czy bólów. Dzisiaj nadal używa się ich w medycynie klasycznej, a z ziołowych olejków i wyciągów, niezmiennie od wielu lat, korzysta przemysł kosmetyczny. Jakie są więc właściwości tych niezwykłych roślin i jak mogą nam pomoc w codziennych dolegliwościach?
Piżmian właściwy to aromatyczna roślina z rodziny ślazowatych (Malvaceae), która naturalnie rośnie w Azji południowo-wschodniej i na obszarach do północnej Australii oraz wysp Fidżi. W tradycyjnej indyjskiej medycynie jest wykorzystywana do leczenia ran, problemów z układem krążenia, czy kłopotów żołądkowych.
Jeśli doświadczasz zatrzymywania wody w organizmie, nie musisz zażywać specjalnych leków, w naturalny sposób daje się zwalczyć to zjawisko - dzięki produktom moczopędnym.
Wiosną i latem, gdy przypada pełnia sezonu na wszelkie warzywa i owoce, znacznie łatwiej jest przygotować aromatyczny i apetyczny obiad. Jednak, gdy tylko drzewa zaczną przybierać bajeczne kolory, a chodniki pokryją się kasztanami, kreatywne gotowanie przysparzać może nieco większych problemów. Jak z całorocznych i prostych w smaku warzyw przygotować danie, którego nie powstydziłby się prawdziwy szef kuchni? Odpowiedzią są świeże zioła, które bez przeszkód uprawiać możemy w domu, przez cały rok.
Lubczyk, łac. Levisticum officinale, był wykorzystywany w celach leczniczych już średniowieczu. Jest stosowany przy wzdęciach i zaparciach, do wywoływania pocenia, w leczeniu kolek. Poza tym może pomóc w walce z żółtaczką, kamieniami nerkowymi i zapaleniem oskrzeli. Roślina była też stosowana jako lek moczopędny.
Kolendra od dawna jest stosowana jako długą środek leczniczy i poprawiający smak oraz zapach. O jej właściwościach można przeczytać w źródłach, które powstały 5 tysięcy lat p.n.e.
Nic nie działa tak pozytywnie na skórę i samopoczucie, jak odpowiednio dobrane do naszych potrzeb zioła. Ich właściwości lecznicze były powszechnie znane i wykorzystywane już w starożytności. Teraz, kiedy coraz częściej korzystamy z wiedzy naszych babć, stały się popularną bazą większości dobrych kosmetyków.
Lepiężnik różowy to niewielka roślina rosnąca w całej Europie, a także części Azji i Ameryki Północnej. Zwykle występuje w na mokrej, błotnistej ziemi, w wilgotnych lasach, czy też przylega do rzek i strumieni. Lepiężnik może pomóc przy problemach żołądka, dróg żółciowych i dwunastnicy. Poprawia trawienie, łagodzi zapalenia pęcherza moczowego i skurcze. Poza tym może osłabiać migreny.
Bukko brzozowe jest popularne w Afryce Południowej. Od wieków stosowane jest na łagodzenie dolegliwości żołądkowych, reumatyzmu i problemy z pęcherzem moczowym.
Łopian większy (łac. Arctium lappa) od wieków stosowany był w leczeniu różnych chorób, w tym zapalenia stawów czy cukrzycy.
Zapaliczka cuchnąca czyli asafetyda (Ferula assafoetida) to pochodząca z Iranu roślina o intensywnym siarkowym zapachu. Sproszkowana łodyga i korzenie (nazywane w Polsce smrodzieńcem, lub czarcim łajnem) mają smak przypominający cebulę i często stosowane są w kuchni indyjskiej oraz bliskowschodniej. Zapaliczka jest też wykorzystywana leczniczo - może być skuteczna przy problemach trawiennych, żółtaczce, a także zaburzeniach nerwicowych.