Dlaczego pięćdziesięciolatkowie powinni pracować?

W Polsce realizowany jest program „Solidarność pokoleń 50+”. Do najważniejszych celów przedsięwzięcia należą:
- poprawa warunków pracy, promocja zatrudnienia pracowników po 50-tym roku życia i zarządzanie wiekiem;
- poprawa kompetencji i kwalifikacji pracowników po 50-tym roku życia;
- zmniejszenie kosztów pracy związanych z zatrudnianiem pracowników po 50-tym roku życia;
- aktywizacja osób bezrobotnych lub zagrożonych utratą pracy po 50-tym roku życia;
- aktywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych;
- wydłużanie efektywnego wieku emerytalnego;
- stopniowe wyrównywanie wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn;

Ministerstwo Pracy i Polityki i Polityki Społecznej, w ramach wspomnianego programu „Solidarność pokoleń 50+”, zbadało przyczyny sprawiające, że większość Polaków chce odejść na emeryturę tak szybko, jak to jest możliwe, a także opracowało listę powodów, dla których seniorzy powinni pozostać aktywni zawodowo:

- warto pracować dla samych siebie, dla wyższych emerytur – w nowym systemie emerytalnym istotne jest nie tylko, jakie oszczędności emerytalne każdy z nas zgromadził, ale też jak długo pracował, w ostatnich latach przed emeryturą wartość zgromadzonego na starość kapitału najbardziej rośnie;

- przejście na emeryturę to zmiana trybu życia, zerwanie więzi społecznych, z badań wynika, że ludzie najpierw marzą o emeryturze, bo emerytura postrzegana jest jako zasłużony wypoczynek. Najczęściej dopiero po przejściu na emeryturę przekonują się, że nie byli na nią gotowi, że nie jest tym, czego oczekiwali, że tęsknią za kontaktami z pracy, za aktywnością, a nie wszyscy odnajdują się wyłącznie w rolach rodzinnych, wiele osób po przejściu na emeryturę traci swoje więzi społeczne, często związane ze środowiskiem pracy, co rodzi ryzyko poczucia osamotnienia, depresji oraz wykluczenia społecznego;

- zmienia się struktura demograficzna ludności, Polacy starzeją się, do 2035 spadnie zarówno liczba dzieci, jak i osób do 44 roku życia, a wzrastać będzie liczba osób po 45-tym roku życia oraz w wieku emerytalnym. Osoby po 50-ym roku życia są po prostu potrzebne na rynku pracy;

- odchodzący na wczesne emerytury, renty czy bezrobocie 50-latkowie wcale nie zwalniają miejsca pracy dla młodych, za to wydatki na ich świadczenia obciążają wszystkich pracujących, zwłaszcza młodych, w efekcie w Polsce bardziej wspiera się starsze pokolenia, a najbardziej zagrożone biedą są młode rodziny, młodzież i dzieci;
- wyższe wydatki na transfery skierowane do starszych osób ograniczają możliwości zwiększania wsparcia ze strony budżetu państwa na pomoc innym grupom ludności, w szczególności dzieci i młodzieży. Polska należy do krajów UE, w których ryzyko ubóstwa osób starszych jest najniższe, a ryzyko ubóstwa dzieci i młodzieży – najwyższe. Niezbędna jest stopniowa zmiana struktury wydatków społecznych tak, aby doprowadzić do uzyskania równowagi międzypokoleniowej i ograniczenia ryzyka ubóstwa dzieci;

- wczesne odchodzenie 50-latków z pracy prowadzi do utraty istotnych zasobów kapitału ludzkiego, które zgromadzili, jednym słowem tracimy ich wiedzę, doświadczenie, całe bogactwo ich kwalifikacji zawodowych;