Mangostan właściwy (łac. Garcinia mangostana) to wiecznie zielone drzewo, które rośnie w Indonezji, Malezji i Tajlandii. W tradycyjnej tajskiej medycynie części owoców tego drzewa są wykorzystywane w leczeniu wielu dolegliwości, m. in. dla zwalczania infekcji skóry, powstrzymania biegunki czy dla gojenia się ran.
Wiązówka błotna (łac. Filipendula ulmaria, synonimicznie również Spiraea ulmaria) to roślina rosnąca wzdłuż brzegów rzek i potoków. Jej pachnące kremowe kwiaty od wieków wykorzystywano do celów kulinarnych i medycznych. We współczesnym ziołolecznictwie jest sotsowana głównie przy rozmaitych dolegliwościach żołądkowych oraz dla złagodzenia objawów zapalenia stawów.
Oliwka europejska zajmuje ważne miejsce w kulinarno-medycznej historii naszego kontynentu. Od dawna wykorzystywane są w obydwu dziedzinach owoce tego drzewa, ale warto wiedzieć, że także wyciąg z liści może być użyteczny w lecznictwie.
Pachnotka zwyczajna (perilla frutescens, japońska nazwa: shiso) pochodzi z Azji - rośnie m. in. w Chinach, Indiach, Japonii i Korei. Olej z nasion zioła, bogaty w kwasy tłuszczowe omega-3 oraz kwasy alfa-linolenowe, jest używany do smażenia oraz jako przyprawa, ale roślina stanowi też substrat w przemyśle lakierniczym. Jeśli chodzi o medycynę tradycyjną, pachnotka jest stosowana głównie dla osłabienia objawów alergii i astmy, a także leczenia chorób układu krążenia.
Szczaw jest wykorzystywany w kuchni do przyrządzenia zupy, ale świetnie pasuje też do sałatek i sosów. Przydatny może być jednak także medycznie - tradycyjnie od wieków był stosowany na biegunkę i problemy z zatokami, a także zapalenie oskrzeli.
Oczar wirginjski to kwitnący krzew, który rośnie w Ameryce Północnej, Azji i Europie. Tradycyjnie jest stosowany jako środek do pielęgnacji twarzy, leczenia egzemy, hemoroidów i powstrzymywania krwawienia.
Krwawnik pospolity (łac. Achillea millefolium) ma wiele zastosowań medycznych, w tym nierzadko wykorzystuje się go przy problemach żołądkowo-jelitowych i zaburzeniach pracy całego ukladu pokarmowego. Jest rośliną wieloletnią, która rośnie n. in. w Europie, Ameryce Północnej i Azji. Łacińska nazwa Achillea nawiązuje do Achillesa, który miał wykorzystywać roślinę do przyspieszenia gojenia się ran u żołnierzy.
Słynny przysmak koali ma właściwości prozdrowotne. Szczególnie ceniony jest olejek eukaliptusowy stosowany jako środek obkurczający i wykrztuśny w przypadku infekcji górnych dróg oddechowych lub stanów zapalnych.
Pochodzący z Europy i z Azji żywokost przez wieki wykorzystywany był jako pożywienie. Kilka jego gatunków, w tym żywokost lekarski (Symphytum officinale L.), wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Tradycyjnie używano tego zioła miejscowo na skórę w przypadku goźby zakażenia i w celu osłabienia bólu, a także doustnie przy kłopotach żołądkowo-jelitowych i oddechowych.
Sadziec przerośnięty (Eupatorium perfoliatum) należy do rodziny Asteraceae. Pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej i był stosowany przez Indian do leczenia gorączki różnego pochodzenia. Współcześnie używa się go głównie w medycynie homeopatycznej również do walki z gorączką oraz innych objawów infekcji wirusowych i bakteryjnych, a także do pomocy w leczeniu określonych dolegliwości żołądkowo-jelitowych.
Kosaciec różnobarwny (Iris versicolor) to odmiana irysów rosnąca na wilgotnych łąkach, bagnach i wzdłuż brzegów strumieni w północnych częściach Ameryki Północnej. Kosaciec jest głównie stosowany jako środek moczopędny i przeczyszczający oraz łagodzący problemy skórne.
Asymina trójklapowa (Asimina triloba) to owocujące drzewo pochodzące z Ameryki Północnej. Wyciąg z rośliny uzyskiwany z jej gałązek może być pomocny m. in. w leczeniu raka i zwalczaniu wszy.
Żankiel zwyczajny ( łac. Sanicula europaea) to wieloletnia roślina z rodziny selerowatych, która występuje w lasach Europy, Azji i Afryki. Od dawna stosowany jest przy łagodnym zapaleniu płuc, kaszlu i zapaleniu oskrzeli. Może być również poomocny na infekcje ucha, wypryski, atopowe zapalenie skóry i astmę.
Alkanna należy do rodziny ogórecznikowatych i rośnie w południowej Europie oraz na wschodnich brzegach Morza Śródziemnego. Korzeń nadaje delikatne czerwone zabarwienie, pzrez co jest wykorzystywany jako barwnik do tkanin, a także dla wzmocnienia koloru nalewek, win i lakierów. Ogólnie rzecz biorąc, jest barwnikiem spożywczym, ale ma także medyczne zastosowania - może wspomagać leczenie ran i działa przeciwzapalnie.
Bukko brzozowe jest popularne w Afryce Południowej. Od wieków stosowane jest na łagodzenie dolegliwości żołądkowych, reumatyzmu i problemy z pęcherzem moczowym.
Większe ilości witaminy C w diecie odmładzają skórę poprzez produkcję kolagenu